خودآموز حفظ بقا

هرتزوک: شغل است، تا آن‌جا که با آن پول درمی‌آورم؛ تا آن‌جا که حرفه‌ای کار می‌کنم. می‌دانم کار حرفه‌ای چیست. من واقعاً یک حرفه‌ای‌ام. برای زندگی‌ام پول درمی‌آورم. ندار نیستم، آن‌قدری پول دارم که برای خودم یک فنجان قهوه بخرم. آن‌قدری دارم که پول کرایه خانه‌ام را بدهم. از این لحاظ بله، می‌توانم بفهمم کاری که می‌کنم چطور حرفه محسوب می‌شود. ولی «هنرمند» کلمه‌ای است که فهمیدن‌اش خیلی برای‌ام سخت است. خصوصاً وقتی سخت‌تر می‌شود که با گذر سال‌ها من بیش از پیش به هنر بدگمان شده‌ام. به‌ویژه از بیست سال پیش. توضیح دادن‌اش خیلی سخت است، ولی می‌توانم مثالی برای‌تان بیاورم. می‌خواهم بین پرانتز درمورد هنر مدرن حرف بزنم. وقتی به بازار هنر، مزایده‌ها و پویایی نمایشگاه‌ها نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بفهمیم که هنر به کجا رسیده. واقعاً چیز نگران‌کننده و بی‌نهایت مشکوکی در کار است. «هنرمندان» چطور می‌توانند اجازه بدهند کار هنر به این‌جا بکشد؟ ما در تحریف کامل ارزش‌ها نقش داریم. رفتن به یک نمایشگاه خصوصی – که یکی دو بار در طول زندگی‌ام برای من اتفاق افتاده – تهوع‌آورترین تجربه‌ای است که می‌توان تصور کرد. آن‌قدر تهوع‌آور که دیگر هیچ‌وقت این کار را انجام نخواهم داد. شیوه‌ی ارائه‌ی کار، مردمی که به این رویدادها می‌روند، بازار هنر...: تمام این‌ها حال‌بهم‌زن است.