هرمیت در پاریس

هرمیت در پاریس را اتوبیوگرافی ایتالو کالوینو برشمرده اند، منتها نه یک خودزندگی نامه ی مرسوم، بلکه قطعه ‏قطعه که بعد مرگش کنار هم گذاشته شد تا بخش هایی از زندگی و نگاه او را به جهان روشن تر کند. به همین خاطر کتاب نوزده بخش دارد که در آن هم مثلا پاسخ های کالوینو را می خوانیم به یک پرسش نامه ی عادی، هم خاطرات جذاب سفرش به امریکا را. هم مقاله ی درخشانش درباره ی موسولینی و برخورد او با این دیکتاتور سیاه پوش را، هم روایتش را از استالین و درگیری های نسلش. کتاب هرمیت در پاریس مملو از تکه های گوناگون فکر و زیستن این نویسنده ی پیشرو ایتالیایی ا ست. او که درباره ی تورین و دغدغه هایش می نویسد و در جایی دیگر از رابطه ی نویسنده با شهرش روایت می کند، به‏ناگاه سراغ نیویورک می رود و آن جا را می ستاید و درعین حال پل می زند به سال های جوانی اش در ایتالیا. کتاب را همسر کالوینو تدوین کرده است و در آن بسیاری از اعتراف ها و احساس های نویسنده را به جهانی که در برش گرفته می توان مشاهده کرد. نویسنده ی بارون درخت نشین در این یادداشت ها، مقالات و تک نگاری ها بی واسطه با مخاطبانش سخن گفته و نشان داده که چگونه زیسته، چگونه نگاه کرده و حتا چگونه به سوی مرگ گام برداشته است.