ماه‌نوش و صورتک‌های آسمانی 2/ ترانه‌های توکانا

پیرزن درِ قابلمه را برداشت. در کاسه‌ای که از یک جمجمه ساخته شده بود، چند ملاقه آش کشید و با یک کاسه ترشی جلوی ماه‌نوش گذاشت و گفت: «آشِ‌جلبک پختم. هوم! چه بویی داره! این هم ترشی بچه‌موشه. خودم درستش کردم! ترد و رسیده است!» و ادامه داد: «بخور تا یه‌کم جون بگیری! نگاش کن! یه‌ذره گوشت به تنش نیست.» خودش هم آش کشید و ملچ و مولوچ کُنان آن را خورد. تقویمش را نگاه کرد و گفت: «امروز سه‌شنبه است؟ باید به تله‌هام سر بزنم. خیلی‌وقته هیچ‌چیز درست‌وحسابی گیر من و جوجو نیومده! آشِ‌جلبک خیلی به مزاجم...