هایدگر

«زبان خانه ی وجوداست» گزین گویه ی مشهوری است ازهایدگرکه اغلب فلسفه دوستان آن راشنیده یا خوانده اید. این فیلسوف دشوارنویس آلمانی، امابرای تک تک واژه های همین عبارت موجز چه صفحه ها که سیاه نکرده و چه بسیار کسان رادر پیچ وتاب استدلال های پیچیده خود، دربازی های کلامی اش ندوانده و اندیشناک نکرده. گاهی شیفته گانش از استواری وپچیدگی کلامش شگفت زده شده اما در اغلب موارد به دردسرافتاده اند وآن چیزی رادرنیافته اند که واقعا منظور خو داو بوده است. کسی چه می داند شاید خود او هم منظورخودش را نفهمیده باشد! اما هرچه هست، هایدگر گذشته از دیدکاه های سیاسی اش – فیلسوف شگفتی است که سهم چشمگیری در تفکر معاصر دارد. او بر خلاف دیدگاه های غیرانسانی ومرتجعانه اش درسیاست، در اندیشیدن ذهنی چالاک دارد که همواره از دغدغه های «زمان» «جاودانگی» «شیی» «اندیشیدن» «حقیقت» «شعر» و… سخن می گوید. «هستی و زمان» «فلسفه چیست؟» «متافیزیک چیست؟» «نیچه»، «راه های جنگلی»، «اندیشیدن چیست؟ (چه نامیده می شود؟)» مفهوم زمان «و» ایما ها «(شعر ها) آثار عمدة دوره های مختلف فلسفه ورزی هایدگراند. دواثراخیرش (مفهوم زمان و ایما ها) به این قلم در نشر مرکز منتشرشده است . و این دفتر کوششی ست برای نزدیک شدن به این فیلسوف بزرگ آلنانی که در سال ۱۸۸۹به دنیا آمد و در سال ۱۹۷۶ درگذشت.