نیچه و درام پست مدرن

نویسنده در این کتاب با مطالعة تحلیلی آرای اندیشمندان پست مدرن همچون: «فوکو»، «دلوز»، «کتاری» و «لیوتار» در دوران قطعیت (دوران اصالت مذهب و دوران اصالت عقل) و تطبیق آن با مؤلفه‌های تئاتری همان دوران و همچنین مطالعة آرای متفکران در تقابل با قطعیت و توجه به نسبیت و بررسی تطبیقی اندیشة آن‌ها با گونة تئاتری این زمان، به معرفی «فریدریش ویلهلم نیچه» (18441900م) و بررسی نظریه‌های سیاسی و اجتماعی او در تاریخ نمایشنامه‌نویسی با توجه ویژه به سبک «درام پست مدرن» پرداخته است. در این مسیر اثبات شده که ظهور وضعیت پست‌مدرن با خاتمة رویکردهای قطعی به شناخت حقیقت و کنار گذاشتن قطعی‌نگری نسبت به امور معرفتی امکان می‌یابد. همچنین دراین رهگذر با مفاهیمی چون: نسبت‌انگاری،‌ کثرت‌گرایی و چندمعنایی و... آشنا و با کاوش در اندیشة نیچه دربارة «اَبَرمرد»، به شباهت‌های قهرمان درام پست مدرن با ابَرمرد اشاره گردیده است. مسئله مهم دیگری که در کتاب به آن پرداخته شده تعامل همیشگی هنر و اندیشه است.